Ik heb me voorgenomen om in deze blog niet te persoonlijk te worden. Maar hoe kan een blog nou eigenlijk onpersoonlijk zijn. Een heerlijke tegenstelling dus weer ja. De afgelopen weken was ik boos op iemand die dicht bij hoort te staan. Daarna zag ik een filmpje van een jongen die vertelt over zijn visie op het schoolsysteem zoals dit nu gehanteerd wordt in Amerika (maar net zo goed hier in Europa). Hij vertelt op een zeer Amerikaanse manier zijn verhaal en ik twijfel of hij zijn speech zelf heeft geschreven (anders: chapeau!). Maar dat is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Het meest belangrijke is dat hij zegt:
"Een kind leert tijdens zijn educatie heel erg veel. Waar ligt Zuid-Afrika? Hoeveel is 15/3? Maar wat een kind niet leert is hoe hij gelukkig moet zijn."
Dit raakte me. Omdat het me deed denken aan mijn eigen opvatting over opvoeding. Een kind wil alleen maar liefde van zijn ouders. En zien hoe het is om gelukkig te zijn.
Helaas is dit bij mij niet helemaal goed gegaan. Dit maakt me soms verdrietig of uiteraard.. Boos.
Het enige wat ik kan doen is het zelf anders doen. En jij kan dat ook. Go!
I love you! en dit is echt mooi geschreven xxx
BeantwoordenVerwijderen