Volg me op Bloglovin'

Follow on Bloglovin

woensdag 27 november 2013

Wat je wèl nodig hebt

Ik heb me voorgenomen om in deze blog niet te persoonlijk te worden. Maar hoe kan een blog nou eigenlijk onpersoonlijk zijn. Een heerlijke tegenstelling dus weer ja. De afgelopen weken was ik boos op iemand die dicht bij hoort te staan. Daarna zag ik een filmpje van een jongen die vertelt over zijn visie op het schoolsysteem zoals dit nu gehanteerd wordt in Amerika (maar net zo goed hier in Europa). Hij vertelt op een zeer Amerikaanse manier zijn verhaal en ik twijfel of hij zijn speech zelf heeft geschreven (anders: chapeau!). Maar dat is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Het meest belangrijke is dat hij zegt:

"Een kind leert tijdens zijn educatie heel erg veel. Waar ligt Zuid-Afrika? Hoeveel is 15/3? Maar wat een kind niet leert is hoe hij gelukkig moet zijn."

Dit raakte me. Omdat het me deed denken aan mijn eigen opvatting over opvoeding. Een kind wil alleen maar liefde van zijn ouders. En zien hoe het is om gelukkig te zijn.

Helaas is dit bij mij niet helemaal goed gegaan. Dit maakt me soms verdrietig of uiteraard.. Boos.

Het enige wat ik kan doen is het zelf anders doen. En jij kan dat ook. Go!

Zie hieronder het filmpje van Logan laPlante:


woensdag 6 november 2013

Lintje

Het is even geleden. Komt omdat ik veel boos ben geweest en als ik nog boos ben kan ik niet schrijven. Dat kan pas als ik nagedacht heb. Ik tel nooit tot 10, maar eerder tot 100.000. Daarna kan ik de boosheid omzetten in iets positiefs. Zo word ik al 27 jaar een beter mens, maar er is nog altijd veel ruimte voor verbetering.

Laatst stond ik achter een politielint. Dat lint hing op een dijk, meer zeg ik er maar niet over, qua locatie dan, anders moest ik nu stoppen met mijn verhaal. Dat lint hing daar omdat mijn collega's foto's aan het maken waren naar aanleiding van een incident wat eerder had plaatsgevonden. Omdat er veel mensen fietsen en wandelen werd de dijk voor 20 minuten afgesloten voor al het verkeer zodat de mensen niet op de politiefoto's zouden komen. Dit is namelijk voor beide partijen niet wenselijk lijkt me zo.

Aan mij de schone taak mensen tegen te houden en toe te lichten wat het lint betekende. Dit begrijpen mensen namelijk niet.

Mensen reageerden alsof het leven wat ze tot dan toe geleid hadden ophield bij het lint. Ze werden kwaad. Ze vroegen of ze er door mochten. Toen dit niet mocht kreeg ik verwensingen naar mijn hoofd waar je u tegen zou kunnen zeggen. Alhoewel de verwensingen dit niet verdienden.

Een man zei: "Stelletje stomme ambtenaren, jullie kunnen ook niks goed doen, waarom zet je het niet ergens anders af?"

Mijn reactie: "Omdat het incident hier heeft plaats gevonden meneer. Er is iemand ternauwernood aan de dood ontsnapt, maar ik begrijp dat het feit dat u 200 meter moet omfietsen een stuk vervelender is.", werd niet in dank afgenomen.

De reactie: "Die oude mensen van tegenwoordig ook...!", van het 15-jarige meisje met bontkraag en gouden naamketting werd wel ontzettend in dank afgenomen. Door mij.

Dus toen was ik weer minder boos. Ik besefte me dat de vooroordelen over ouderen en jongeren die ik had niet kloppen. En dat vond ik heerlijk. Achteraf dan.

Dat meisje verdient een lintje.


dinsdag 17 september 2013

Domme vragen

Ik word vaak boos zoals je weet als je mijn uitlegblogbericht hebt gelezen. Ik word om logische dingen boos, maar vaak ook om hele domme onnozele dingen.

Weet je waar ik niet tegen kan. Als mensen vragen stellen die ik dom vind. Of opmerkingen maken die niet kloppen. Of ondertiteling die niet klopt. Dat slaat natuurlijk nergens op want domme vragen schijnen niet te bestaan. 

Zo vraagt bijvoorbeeld bijna iedereen als je na een periode van afwezigheid (omdat je ziek was) weer op het werk verschijnt: "ben je weer beter?". Nee ik ben nog steeds ziek, maar ik ben ook besmet met doorzettingsvermogen. Zou kunnen, maar aannemelijker is dat je inderdaad weer beter bent.

Nu geef ik gewoon antwoord, maar toen ik 6 was niet hoor. Toen vroeg iemand of mijn zus weer beter was die het schoolplein op kwam lopen. Ik zei toen: nee ze is nog ziek, pas maar op! 


Natuurlijk willen mensen eigenlijk helemaal niet weten of je weer beter bent, maar willen ze je gewoon even aandacht geven. Laten weten dat ze je gezien hebben. Sinds ik me dat realiseer vind ik de opmerking iets minder erg. 

Ciao.

Mirte Yasemin








De afbeelding komt van de website inthegame.nl




Waarom

Hoi.

Ik wil al heel lang een blog. Maar ik wist echt niet waarover omdat er al zoveel blogs bestaan. Er zijn zelfs verhalen over mensen met blogs. Of televisieseries. Er zijn films over bloggers. Er zijn blogs over bloggen. Er zijn vooral veel blogs over fashion. Over nagellak. Over reizen en over kleding. Dat vind ik erg leuk; ik hou van die blogs. Er staan mooie foto's bij en tips. Ik denk niet dat ik in staat ben een blog te schrijven over die onderwerpen want ik ben daarvoor denk ik niet genoeg onderlegd op het gebied van make-up en fashion. 

Dus toen ging ik nadenken.

Veel mensen zijn boos. Merk ik dan. Overal waar ik kom zie ik boze mensen. Ik vind dat niet gek hoor, ik ben zelf ook ontzettend vaak boos. Om de meeste achterlijke dingen. Achteraf kan ik er niet eens om lachen, tenminste niet altijd. Omdat ik merk dat andere mensen vaak wel om mijn boosheid moeten lachen dacht ik; als ik nu vertel over mijn boze momenten dan kunnen anderen lachen en dan zijn ze misschien minder boos.

Dus heb je zin om wat te lezen over de nieuwe nagellak van l'Oréal dan kun je mijn blog lezen want misschien word ik er wel boos om (als ik hem om heb gegooid over de vacht van mijn Maine Coon bijvoorbeeld). Maar verwacht geen tips of reviews. Ok?

Meld het even als je boos wordt door mijn blog want dat is dus niet de bedoeling.

Mirte Yasemin






De foto heb ik gevonden op http://groel.zoom.nl/fotos/index.html (niet boos worden)